WNE 060: O zamiłowaniu do książek i metodzie Charlotte Mason w edukacji domowej, z Marią Bailey.

Gościem 60 odcinka podcastu jest Maria Bailey (autorka profilu na Instagramie @mama.mnie.uczy). Marysia jest żoną Anglika – Johna i mamą czworga dzieci. Pierwszy raz o edukacji domowej usłyszeli od amerykańskich znajomych Johna z pracy. Ich historia z nauczaniem domowym rozpoczęła się od pierwszego dziecka, obecnie obejmuje syna, który ma dziesięć lat i ośmioletnią córkę, ale wszystkie dzieci są w domu – także pięcioletni syn oraz czteromiesięczna córeczka.
Ważnym punktem w ciągu dnia w domu Marysi jest wspólne śniadanie, podczas którego mama czyta dzieciom książki na głos, uprzednio przez nią wybrane. Po lekturze dzieci grają na instrumentach, ponieważ uczęszczają na zajęcia w szkole muzycznej. Dalszym punktem dnia jest realizowanie planu edukacyjnego. Podczas obiadu wspólnie czytają lub słuchają audiobooków. Ponieważ w rodzinie jest mała siostra, starsze dzieci pomagają w obowiązkach domowych: wieszają pranie, pomagają przygotować obiad i robią to bardzo chętnie.
Marysia czytając dzieciom książki kieruje się tematyką religijną, czyta im Pismo Święte lub książki o świętych, ale także wiersze i mitologię. Dzieci uwielbiają słuchać także powieści. Maria wybiera “żywe książki”- jest to termin zaczerpnięty od Charlotte Mason. Marysia zaczynając ED szukała informacji jak rozpocząć cały proces edukacji. Usłyszała o metodzie Charlotte Mason, która oparta jest na literaturze. „Należy uczyć całą osobę a nie tylko poszczególne segmenty. Ważne jest wykształcenie umysłu” – to teoria Mason. „Żywe książki” to książki, które przedstawiają fakty w fabule. Dzieci w ten sposób naturalnie zapamiętują treści, o wiele lepiej niż z podręcznika.
Charlotte Mason żyła w Anglii w Krainie Wielkich Jezior, gdzie prowadziła szkoły i pracowała według swojej metody.. Obecnie bardziej znana jest w Ameryce.
Podejście Charlotte nie wymusza na rodzicu, by tworzyć dalsze projekty z dzieckiem po przeczytaniu książki. Metoda Mason sugeruje, by ćwiczyć narrację, czyli opowiadanie. Maria stosując Metodę Charlotte prosi dzieci, by opowiedziały co usłyszały w książce. Oprócz narracji ustnej stosują także formę pisemną. Mama spisuje opowiadania dzieci w różnych formach, następnie wspólnie odczytują z notatnika swoje historie.
Charlotte Mason mówi o dyscyplinie dobrych nawyków: nawykach ciała i duszy, takich jak codzienna higiena, czystość w otoczeniu, nawyk modlitwy. Podkreśla mocno potęgę nawyków i działania.
Marysia uważa, że najważniejszy dla dzieci jest czas wolny i przestrzeń, by robiły to, co lubią, gdyż wtedy najbardziej się rozwijają.
Czasami rodzina organizuje wagary od edukacji domowej. Tego dnia dzieci biegają wolno, mama ma czas dla siebie lub przeznacza go na ugotowanie dobrego obiadu, upieczenie wspólnie ciasta lub wspólne wyjście. Dzieci uwielbiają wycieczki, które nazywają „dniem w przyrodzie”. Nie organizują tego czasu, idą po prostu do lasu, zbierają patyki, szyszki, prowadząc cały czas mimowolnie obserwacje. Dzieci Marii bardzo lubią rysować, często po spacerze rysują w domu to, co widziały i zapamiętały. Piątek w ich domu jest dniem na swoje własne projekty. Mama ma czas na szydełkowanie lub swoją książkę, a dzieci rozwijają swoje pasje.
Na co dzień używają języka angielskiego rozmawiając z tatą, i polskiego rozmawiając z mamą. Żyją w domu dwujęzycznym i wszyscy się dobrze w tym odnajdują. Ulubionym hasłem Marysi jest powiedzenie: Edukacja domowa może zmienić świat! I Marysia bardzo się z tym utożsamia, i podaje dalej.